De detacherings-cao uitgelegd: dit gaat er veranderen voor detacheerders en hun opdrachtgevers

Eind augustus hebben de Vereniging van Detacheerders Nederland (VvDN) en vakbond LBV een akkoord gesloten over cao voor detachering. Deze leden-cao is gebaseerd op de uitzend-cao, maar expliciet gericht op detachering. En dat maakt het bijzonder, stelt Marc Nijhuis. “Het is voor het eerst dat in officiële regelgeving het woord detachering voorkomt als aparte entiteit. Het probleem is altijd geweest dat er geen juridische definitie van detachering is.” Dat zit zo. Detachering valt juridisch door de driehoeksarbeidsrelatie opdrachtgever-werknemer-werkgever onder de Wet allocatie arbeidskrachten door intermediairs (Waadi) waardoor het door de wetgever als ‘uitzenden’ wordt gezien. Hierdoor zijn detacheerders tot nu toe verplicht zich te houden aan de uitzend-cao (inclusief inlenersbeloning). Maar detacheren is geen uitzenden, weet Nijhuis. “Detacheren is ter beschikking stellen vanuit een contract voor onbepaalde tijd, dus zonder uitzendbeding en zonder ketenbeding. Detacheerders zijn werkgevers die geen gebruik maken van het verlicht arbeidsrechtelijk regimes (zoals uitzenders).”

Het moeten toepassen van de inlenersbeloning is steeds meer gaan wringen. Door toegenomen strengere en complexere regelgeving kwam dit steeds meer naar de oppervlakte, zegt Nijhuis. “Hierdoor nam de druk toe om een eigen domein te creëren. Het is mooi dat detachering nu duidelijk een eigen rol heeft, ook voor de detacheringsmedewerker en opdrachtgever.”

Marc Nijhuis ziet de komst van de detacherings-cao als een ‘call to action’.

We staan aan het begin van een tijdperk waarin flexorganisaties professioneler gaan worden.

Gelijkwaardig arbeidsvoorwaarden

“Gelukkig staat in de Waadi dat je met een cao mag afwijken”, vult Alexander Kist aan. “Dat is wat er is gebeurd, een cao voor detacheerders met een systeem waarin je aan pakketvergelijking doet.” Geen inlenersbeloning zoals voorheen, maar gelijkwaardige arbeidsvoorwaarden volgens het total value of package (TVP)-principe. Dit doe je door aan iedere arbeidsvoorwaarde bij de inlener een monetaire waarde toe te kennen. Zo vul je volgens Kist twee emmertjes: in het ene emmertje zit wat de gedetacheerde daadwerkelijk heeft gekregen, in het andere emmertje zit wat hij (virtueel) zou hebben gekregen als hij in dezelfde functie in dienst zou zijn geweest bij de klant. In het eerste emmertje moet minimaal evenveel geld zitten als het tweede emmertje, liefst iets meer. Zo niet, dan moet het eerste emmertje worden bijgevuld.

Alexander Kist over belang goed werkgeverschap voor detacheerders:

Als de klant een betere werkgever zou zijn dan de detacheerder, dan gaan die gedetacheerden wel bij de klant werken.

Onderscheiden in goed werkgeverschap

Dat een gedetacheerde volgens deze detacherings-cao minimaal hetzelfde of meer moet krijgen dat hij in dienst bij de opdrachtgever zou hebben gekregen past volgens Marc Nijhuis bij het bijzondere karakter van detachering. “De detacherings-cao is een betere afspiegeling van het ondernemers- en werkgeverschap van detacheerders. Zij investeren meer dan gemiddeld in hun mensen omdat die medewerkers hun asset zijn. De medewerker van vandaag moet ook volgend jaar en het jaar daarop relevant zijn voor opdrachtgevers.” Kist vult zijn collega aan: “Als de klant een betere werkgever zou zijn dan de detacheerder, dan gaan die gedetacheerden wel bij de klant werken. Detacheerders doen er alles aan om die werknemer aan zich te binden. Niet voor niets hebben de meeste gedetacheerden een vast contract.” En aantrekkelijk zijn als werkgever doe je volgens hem door als gespecialiseerd detacheringsbureau een eigen arbeidsvoorwaardenpakket aan te bieden dat is aangepast aan de specifieke eisen en wensen van die professionals in dat vakgebied.

Daarom is het zo belangrijk dat deze leden-cao weliswaar aansluit aan bij de uitzend-cao, maar expliciet is gericht op detachering. Kist legt uit wat het belangrijkste verschil is. “In deze CAO voor detacheerders is een extra artikel opgenomen over een eigen functie/salaris- en arbeidsvoorwaardenhuis. Het  (mogen) hebben van een eigen arbeidsvoorwaardenstelsel staat specifiek beschreven.” Daarmee kunnen detacheerders zich dus meer onderscheiden in goed werkgeverschap.
Ook Nijhuis ziet dat de eigen detacherings-cao meer recht doet aan de verschillen tussen uitzenden en detachering. “Beide hebben een duidelijke plek in de economie door een flexvraag in te vullen, alleen in een ander domein. Detacheerders hebben ook een andere relatie met hun werknemers.”

• Lees ook: Stef Witteveen (VvDN): ‘Eigen cao is erkenning van bijzondere positie detachering op de arbeidsmarkt’

Implementatie gemakkelijker voor detacheerders

Detacheerders mogen dus een eigen arbeidsvoorwaardenpakket samenstellen, waarbij zij dit per detacheringsopdracht (individuele plaatsing) moeten vergelijken met het totale arbeidsvoorwaardenpakket van de inlener. Aan het eind van de detacheringsperiode voert de detacheerder een toetsing uit en vult indien nodig het salaris aan.

Nijhuis over het implementeren hiervan: “De detacheerder moet goed in beeld hebben wat de totale waarde van het eigen arbeidsvoorwaardenpakket is, precies weten wat de medewerker binnen de eigen detacheringsorganisatie krijgt. En de detacheerder moet inzage zien te krijgen in wat de waarde van het arbeidsvoorwaardenpakket zou zijn als die detacheringsmedewerker in dienst zou zijn geweest bij de opdrachtgever. Het makkelijkste is natuurlijk verwijzen naar het functiehuis, vaak cao-tabellen. En kijken naar de juiste schaal en de juiste trede in het juiste vakje van de matrix, inclusief eventuele additionele emolumenten. En daar moet een waarde aan worden gehangen.” Een samenspel tussen inlener en uitlener, weet hij. “Als detacheerder moet je voortaan dat dus heel specifiek alle arbeidsvoorwaarden uitvragen en ook inlenend Nederland speelt hierin dus een rol. De inlener heeft een informatieplicht richting de detacheerder.”

Klink lastig, maar toch wordt de implementatie voor detacheerders wel gemakkelijker, stelt Kist. “Je moet natuurlijk wel weten wat alle arbeidsvoorwaarden van je opdrachtgever zijn, maar je hoeft niet voorwaarde voor voorwaarde te matchen. Voor een detacheerder is de detacherings-cao veel makkelijker te implementeren dan de algemene cao voor uitzendkrachten. Want hoewel het in essentie om dezelfde wetgeving gaat, is het toegeschreven naar de situatie van detacheerders.”
Zo investeren detacheerders relatief veel in opleidingen en traineeships. Die kosten mag je onder de nieuwe cao simpel gezegd meetellen bij de vergelijking om te komen tot gelijkwaardige arbeidsvoorwaarden. En dat geldt ook voor de lease-auto. Veel gedetacheerden verdienen volgens de inlenersbeloning hetzelfde als een medewerker in dezelfde functie in loondienst bij de opdrachtgever, maar hebben daarnaast een lease-auto. Door die lease-auto kost de gedetacheerde dus feitelijk meer. In het arbeidsvoorwaardenstelsel volgens de nieuwe detacherings-cao mogen de kosten van die lease-auto wel meetellen. (Er zitten overigens volgens Kist nog wel  wat haken en ogen aan de juiste verrekening hiervan.)

• Lees ook: Detacheren wordt duurder in 2026 – dit is waarom

Detacherings-cao is Wtta-proof

De komst van de detacherings-cao kun je volgens Kist in samenhang zien met de komst van het toelatingsstelsel (Wtta) – waar ook detacheerders onder gaan vallen. “De toegangspoort voor de Wtta is SNA. Volgens SNA moet je een beheersingsmodel hebben om aan te tonen dat jouw medewerker het juiste salaris verdient. Dat moet je ook volgens de detacherings-cao. Dus als je compliant bent aan de detacherings-cao ben je Wtta-proof, wat wil zeggen dat je je aan de wet houdt en dat kunt aantonen.”
Nijhuis plaatst de komst van de detacherings-cao in een breder kader: “Dit is een call to action. Het begin van een tijdperk waarin flexorganisaties professioneler gaan worden. De spelregels worden stringenter toegepast om een gelijk speelveld te creëren en malafide organisaties buiten de deur te houden.” En daar zijn alle bonafide (flex)bedrijven uiteindelijk bij gebaat.

Dit artikel is een samenvatting van het uitgebreide FlexNieuws-webinar waarin Alexander Kist en Marc Nijhuis (W&RK Advies) met Wim Davidse (FlexNieuws) alle ins en outs bespreken van de detacherings-cao die per 1 januari 2026 ingaat.