Hinke Wever 8 juli 2025 7 reacties Print Aanjager Banenafspraak presenteert boek: “Het zal je kind maar wezen dat (nog) niet mee kan doen”Soms zou je een film willen maken van wat je tijdens een bijeenkomst hebt gezien, gehoord en ervaren. De boekpresentatie ‘Zonder werk vaart niemand wel – ? Over zin en onzin op de arbeidsmarkt’ vond Hinke Wever zo’n filmische ervaring. ‘Het verdient eigenlijk een documentaire met beeld en geluid. Wie pakt het op? Dit boek vormt alvast de leidraad.’Kan iedereen waar iets mee is aan het werk? Wie gaat daar over? Hoe en waarom? Aart van der Gaag schreef zijn boek op uitnodiging van VNO-NCW en MKB Nederland voor zijn afscheid na tien jaar inzet als aanjager van de Banenafspraak. Op 18 juni 2025 werd het gepresenteerd. Van der Gaag deelde op die dag de eerste exemplaren uit. Om te beginnen aan Jetta Klijnsma die als staatssecretaris aan de wieg stond van de Participatiewet en nu Commissaris van de Koning in Drenthe is. Van der Gaag en zij bleken een perfecte tandem in de missie om substantiële groei in banen voor arbeidsbeperkten in de private en publieke sector van de grond te krijgen. Dit boek Het leest als een trein. Iedereen die beleid maakt voor de arbeidsmarkt zou het onder handbereik moeten hebben. Het beschrijft de mechanismes op de arbeidsmarkt, de mythes, het proces van besluitvorming en wetgeving, de werking van de polder, verhalen uit de praktijk en hoe media met de beeldvorming omgaan. Wat werkt wel/niet? Waarom? Kern is de totstandkoming van de Participatiewet en de Banenafspraak, maar dat staat niet op zichzelf. Het kwam voort uit het sociaal akkoord van 2013 (onder leiding van Samsom / Rutte) en is ingebed in hoe de arbeidsmarkt als geheel werkt. Het boek van Aart van der Gaag heeft humor, het relativeert, motiveert en belangrijker: het verbindt. En verbinden, dat kan hij. Zorgen dat werkgevers en mensen die graag willen werken (met of zonder arbeidsbeperking), beleidsmakers en ervaringsdeskundigen elkaar kunnen vinden en begrijpen. In zijn aanjagersrol heeft hij overal in het land groepen mkb’ers bezocht en ze uitgelegd hoe de Banenafspraak werkt en hoe zij hierin kunnen participeren. Die meetings waren enorm inspirerend, zo verklaarde hij in een terugblik. Er is veel goodwill. Intrinsieke motivatie van individuele werkgevers bepaalt meestal of het lukt om een werkplek te creëren voor iemand uit de doelgroep. Want: Het zal je kind maar wezen dat (nog) niet mee kan doen. – Aart van der Gaag Het boek is te bestellen als paperback en als E-boek bij PrintPlezier.nl, een bijzonder sociaal printbedrijf in Delft. De bijeenkomst Wie waren er bij? Uiteraard Aart van der Gaag zelf, aanjager van het aanvankelijk 100.000- en inmiddels 125.000-banenproject. Daarnaast betrokkenen uit de doelgroep van de Participatiewet, bestuurders, beleidsmakers, wetgevers, vertegenwoordigers van werkgevers en werknemers, wetenschappers, opiniemakers. De vergaderzaal zat vol, de sfeer was nieuwsgierig, optimistisch en warm, in de zin van blij. Het is ook fijn om mensen te zien die zichzelf accepteren en er als zodanig zijn: met één ‘gewoon’ been en een metalen been, met onvolgroeide armen, in rolstoel met of zonder hulphond, staand op een kruk om mee te praten aan de statafel. Ze waren erbij en lieten zich zien in hun bijzondere kwaliteit tijdens deze feestelijke bijeenkomst. Herken je dat? Tijdens een teammeeting praat iedereen ‘politiek correct’, terwijl het gesprek bloedeloos voortkabbelt… Wanneer een van de deelnemers aan de tafel gewoon zichzelf durft te zijn en zijn nek uitsteekt, verandert er iets. Vanaf dat moment gaat het ergens over en durven ook andere deelnemers zichzelf te laten zien. Vanaf dat moment ontstaat er een cohesie en flow waar je als team echt iets aan hebt. De banenafspraak is een succes. Wat er soms ook wordt beweerd. In tien jaar tijd hebben circa 90.000 mensen met een arbeidsbeperking werk gevonden! Wie had dat bij de start kunnen denken? Weet je waar je dat aantal mee kan vergelijken? Met het totale aantal inwoners van de stad Heerlen. – Aart van der Gaag Laat het tot je doordringen… “De boodschap, die vaak rondgaat in de markt en de media, is dat maar 15% van de werkgevers hieraan meedoet. Dat is een mythe. Wanneer je weet dat er 18.000 relevante bedrijven/organisaties met 25 of meer medewerkers in aanmerking komen, besef je dat het werkelijke percentage veel hoger is,” zegt Van der Gaag. Te gast bij de werkgevers Het event vond plaats op de zevende verdieping van De Malietoren in Den Haag. Dat gebouw is tevens de thuishaven voor VNO-NCW en MKB Nederland. De deelnemers kwamen samen in een brede vergaderzaal naast de ruimte voor de netwerkborrel. Op de terugweg stond ik voor de lift in de ‘toren’ en ontmoette Paul van Liempt. Hij had een half uur eerder, als onderdeel van de presentatie, Van der Gaag aan de tand gevoeld over het schrijven van dit boek. We wisselden in de lift en onderweg naar het Den Haag CS indrukken uit en concludeerden dat het moeilijk zal worden om iemand te vinden die hem kan opvolgen, laat staan evenaren. Vooral omdat hij zo enorm ervaren en tegelijk zichzelf is en dat gewoon laat zien. Teamwork Van der Gaag verzuchtte, in gesprek met Van Liempt, dat het schrijven van dit boek aanvankelijk een bevalling was. “Ik begon intuïtief, want dat voelt voor mij vertrouwd. Maar hoe kon ik van die losse fragmenten een samenhangend geheel maken? Ik gaf het na verloop van tijd bijna op. Na aanmoediging van mijn trouwe supporters, meelezers en fact checkers, zag ik hoe ik de afzonderlijke delen in logische hoofdstukken onder kon brengen.” Hij bedankte dan ook iedereen persoonlijk die hem hielpen er een waardevol geheel van te maken. Het waren namelijk niet de minsten die hem hebben geholpen. En dan nog deze overweging: Wie is arbeidsbeperkt en waarom? Een van de grondleggers van dit initiatief is Jetta Klijnsma. In mobiliteit ervaart zij beperking. Maar zodra Klijnsma haar mond open doet, hoor je dat haar stem klinkt als een klok. Op de meest erudiete en heldere manier kan zij iets uitleggen en haar punt maken. Iedereen begrijpt wat zij zegt. Ze deelt even lenig corrigerende tikken uit als complimenten. Hoezo beperkt? Aart van der Gaag pleit ervoor om de investering in mensen serieus te nemen. Bedrijven die iemand uit de doelgroep ‘arbeidsbeperkt’ in dienst nemen, merken dat de interne betrokkenheid in hun bedrijf toeneemt. Onderzoek ondersteunt dit: de investering levert meer welzijn op, een vorm van cohesie die ten goede komt aan iedereen. Bij twijfel, bel Aart. Aart van der Gaag Aart van der Gaag (1949) werkte in de ontwikkelingssamenwerking, in de wereld van de sociale werkvoorziening, zorg, maar vooral als bemiddelaar op de arbeidsmarkt. Hij leidde zowel publieke als private organisaties, waaronder het arbeidsbureau Utrecht en twee van de grootste uitzendorganisaties. Later werd hij directeur en voorzitter van de ABU (de brancheorganisatie in het uitzenden). De laatste 10 jaar van zijn loopbaan was hij commissaris 100.000 banen bij VNO-NCW / MKB Nederland en ook nog inspirator overheid, beide gericht op de banenafspraak (het realiseren van 125.000 banen voor mensen met arbeidsbeperking). Banenafspraak, inclusie, participatie, Participatiewet Print Over de auteur Over Hinke Wever Hinke Wever is een creatieve verbinder van werk- en levensterreinen. Ze was als redacteur vanaf de start betrokken bij FlexNieuws. Bekijk alle berichten van Hinke Wever
Klopt het dat deze bijeenkomst en dit boek zich alleen richt op mensen met een fysieke arbeidsbeperking? Want op het terrein van de psychische beperkingen valt er op de arbeidsmarkt ook nog een wereld aan inclusiviteit te winnen. Zie hiervoor onder meer het project de Weerbare Werkgever. Beantwoorden
De banenafspraak geldt voor iedereen die niet zelfstandig het minimumloon kan verdienen en behelst dus eigenlijk alle doelgroepen van iemand met verstandelijke beperking tot aan hoogopgeleide met fysieke handicap die weinig uren kan werken. En dus ook voor mensen met psychische beperking, mits ze in het doelgroepenregister zijn opgenomen( denk aan wajong en nu meestal via gemeenten/participatiewet) Beantwoorden
Ik ken Aart al vele jaren. Eigenlijk is hij zijn hele leven lang al betrokken bij hen die hulp, zorg of andere aandacht nodig hadden. Dit boek is een krachtige samenvatting van dit alles. Nog steeds werk aan de winkel dus! Beantwoorden
Vanwege ‘uitlandigheid’ kon ik helaas niet bij de presentatie zijn, dus veel dank voor je uitgebreide verslag. Beantwoorden
Bewaar goede herinneringen aan Aart van der Gaag. Op 13 november 1989 ben ik zelf – niet gehinderd door enige kennis van de uitzendmarkt – begonnen met AREL uitzendbureau. In de basis was, en ben ik, Internationaal Handelaar en was werkzaam bij, wat mij betreft de beste werkgever die ik me kon voorstellen, totdat onze grote baas, President Directeur De Ruyter de Wildt in 1975 besloot met pensioen te gaan terwijl er geen opvolger was benoemd. Dat leidde tot grote chaos, veel irritatie met Egon Zehder die zich ermee mocht bemoeien, tot een moment voor mij zelf op 16 februari 1981 dat ik afscheid nam van mijn baan en werkgever terwijl ik mij nog bevond in het Midden Oosten. Ik had zes maanden opzeg termijn. Bevrijd van de stress ging ik als zelfstandige verder en dat leidde tot zeer veel werkplezier en ook succes. Eenmaal gerepatrieerd in Nederland, merkte ik dat ik de samenwerking met mijn oude collegae ernstig miste. Ik deed verkoop, een collega inkoop, een ander de financiën, en weer een ander de verschepingen. Dat dus. Die samenwerking miste ik. Ik ben immers iemand die heel graag samenwerkt. Ik bedacht ook dat mijn hier genoemde bezwaren, mijn werkplezier niet in de weg zat. Ik vroeg me zelfs af of iedereen wel over werkplezier beschikt, en zo niet wat er dan wordt gedaan. Gaat iedereen er vandoor zoals ik? Neemt iedereen maatregelen?? Spoedig kwam ik tot de conclusie, temeer nadat ik met een loodgieter, die bekend stond als een bijzondere expert in zijn vak, had gesproken en die mij uit de doeken deed dat hij als werknemer bij de installateur gewoon het werk moest doen wat de baas wenste, niet wat hij het prettigst vond, en wat wel degelijk binnen het bedrijf mogelijk was te doen. Alleen niet voor hem. Hoe bijzonder is dat? Dit triggerde mij enorm en werd aanleiding mij te gaan inzetten voor de werknemers in de installatietechniek om voor hen ‘het werkplezier’ mogelijk te maken, en daarmee hen in staat te stellen optimaal te presenteren, waarmee alle inleners zeer content zouden zijn en er dus een geweldig werving zou ontstaan, zowel van werkzoekenden die werkplezier wensten, als ook de inleners die echte, en goed presterende, vaklieden zochten. In 1998 zijn wij zelfs de grens over gestoken en hebben wij veel Oost Duitse top monteurs weten te interesseren om via AREL te komen werken opdat zij en hun familie thuis (in Oost Duitsland) het zoveel beter zouden hebben dan tot dusver. Op den duur zijn wij zelfs als uitzendbureau een leerbedrijf geworden met veel succes. Toen alles lekker draaide kwam op enig moment de ABU in beeld. Ik werd gevraagd lid te worden en mijn bijzondere ervaringen met hen en de uitzendcollegae van de ABU te delen. Op den duur was Aart van der Gaag de directeur en met hem heb ik veel plezier in de samenwerking beleeft. Ik dank Aart en de ABU voor alle support die ik heb mogen ervaren. Als voorzitter van de kleine bureaus, en gespecialiseerde uitleners van installatie vaklieden heb ik zelf veel plezier beleeft. In 2002 heb ik afscheid genomen van AREL uitzendbureau en het met genoegen overgedragen aan de koper van toen. Humares in Vlissingen! Hun afdeling Maintec heeft de activiteiten voortgezet en daarmee ben ik zeer content.Zelfs heb ik nu nog contact met werknemers van toen, nu nog aan het werk bij Maintec. Wij hebben overigens nooit minimumloners in dienst gehad. Elke vakman werd navenant bezoldigd, zodat er lang kon worden samengewerkt. Nu Aart zich zo heeft ingezet om werkplezier te geven aan hen die niet eens in aanmerking zijn gekomen, anders dan na zijn inzet, om te mogen werken, desnoods alleen op basis van het minimumloon, is wat mij betreft de cirkel rond. Aart en ik hebben ons, ieder voor zich, ingezet voor mensen die plezier zochten en zoeken, en dat hebben kunnen vinden in de arbeid. Bravo Aart, en je boek ga ik graag lezen!! Beantwoorden
Ken Aart als bevlogen en oprecht betrokken. De aanjagersrol was gelet op achtergrond en ervaring geen verrassing, wel de tijd die hij onvermoeibaar nam om de activiteiten op te zetten en uit te bouwen. In de klussen waarin we samenwerkten, bleef naast Vedior die binnen START “on top of my head” . Namelijk : De overtuiging dat een ieder kwaliteiten heeft mits we ze maar willen zien. Kijken is dus geen zien, dat gaat dus verder …. Aart ziet in zijn verhaal zodat velen kunnen kijken en leren zien. De gedachte van de documentaire zou ik derhalve van harte willen onderschrijven. Beantwoorden
Mooi, al deze reacties van collega’s en mensen met wie ik samen werkte, soms zelfs in een ver verleden! Dank ! Beantwoorden