NOW of NEVER

NOW of NEVER

Door Paul Haarhuis, CCO van Timing

Het is crisis en er moet slagvaardig worden gehandeld. En waar iedereen zijn best doet, worden onvermijdelijk ook fouten gemaakt. Toen het kabinet met de NOW-regeling (Noodmaatregel Overbrugging Werkgelegenheid) kwam ontstond het beeld dat 90% van de loonkosten gecompenseerd konden worden en niemand buiten de boot zou vallen. Daarmee gaf het veel ondernemers en bedrijven hoop om door de crisis heen te komen. Maar sinds dinsdag 31 maart de inhoud van de regeling bekend werd is het eerder een forse wake-up call geworden dan een regeling die rust gaf. Wat zijn de problemen en gevolgen waarom ‘NOW’ uiteindelijk ‘never’ wordt voor veel flexwerkers.

De eerste uitdaging is de basis waar de NOW-regeling op gebaseerd is. Dit gaat uit van de loonkosten van uitsluitend die medewerkers die zelf bij de werkgever op de payroll staan. Uitzend – en payrollkrachten staan op de loonlijst van ons als uitzender. Dat betekent dat het systeem ervoor zorgt dat er geen prikkel ontstaat om die uitzend- en/of payrollkrachten in dienst te blijven houden. Daar waar de politieke debatten altijd gaan over gelijke rechten voor vast en flex, worden ze door de NOW-regeling buitenspel gezet! Het gevolg is dat er massaal afscheid genomen wordt van ingehuurde flexkrachten. Aflopende contracten hoeven niet verlengd te worden en doordat er ook geen werk meer is in veel andere sectoren, is het een probleem van de uitzendsector geworden. En die kan niet anders dan bij gebrek aan werk naar het UWV door te verwijzen. En daarmee heeft de uitzendbranche weer negatieve strepen op haar revers.

De tweede uitdaging is de compensatie van de regeling zelf. Horeca-ondernemer Won Yip rekende op Quotenet haarfijn uit dat de compensatie van 90% in de praktijk betekent dat de werkgever in plaats van 10% toch nog 36% van de loonkosten zelf moet betalen. Zeker ook omdat er sinds januari al veel meer ww-premie moest worden betaald voor alle bepaalde tijd contracten. Dus de 10% waarmee ondernemers rekenden blijkt maar liefst 26% duurder uit te pakken. Dit is op zijn zachtst gezegd misleidend. Je krijgt enkel compensatie uit de NOW als je niet op bedrijfseconomische gronden ontslag aanvraagt voor je eigen medewerkers. Dat betekent dat je wel alle flexibele contracten kunt laten aflopen of mensen niet meer kan oproepen. Geloof me, echt heel veel bedrijven hebben hun hart op de goede plek en gunnen uitzendkrachten en oproepcontracten ook de nodige zekerheid. Maar dan komen ze in de onmogelijke spagaat van hun bedrijf overeind houden. Je omzet is al drastisch verminderd. Je loonkosten bedragen niet 10%, maar 36% voor eigen rekening. Kies je er dan voor om failliet te gaan of noodgedwongen afscheid te nemen? De keuze lijkt me snel gemaakt. Maar voor alle duidelijkheid: niet omdat we niet willen. Maar gewoonweg omdat 10% of 36% het verschil maakt tussen het spreekwoordelijke pompen of verzuipen.

En dan gaat het grote wijzen beginnen. Want wil het kabinet onder het motto ‘never waste a good crisis’ nu via deze regeling de flexsector in diskrediet brengen om na de crisis af te rekenen? Of komen ze nog tot inkeer dat de regeling niet zorgt voor het behoud van banen, het aan het werk houden van mensen en uiteindelijk het gezond houden van onze economie. De campagne ‘Alleen samen krijgen we corona onder controle!’ impliceert dat het gaat om mensen. Als sector willen wij hier alles aan doen, maar dan moet dit wel mogelijk zijn. Het is nog niet te laat om de goed bedoelde maatregel die anders uitpakt aan te passen naar de belofte die is gedaan; niemand, vast of flex, mag de dupe worden van deze crisis en alleen samen lossen we het op!

Paul Haarhuis
CCO Timing