Uitzendverbod? Laat eerst de Wtta zijn werk doen

We hebben het als NBBU al eerder aangegeven: een uitzendverbod is het schoolvoorbeeld van hoe wetten zich opstapelen. Want als de Wtta misstanden met uitzendkrachten gaat aanpakken, waarom hebben we dan daarnaast ook een uitzendverbod nodig?

Er zijn voldoende redenen om tegen een uitzendverbod te zijn. Het is veel te vroeg om nu al een dergelijk verbod uit te werken, terwijl de Wtta nog in werking moet treden. Maak daarbij eerst eens vaart met het handhaven van bestaande regelgeving, waar het Adviescollege toetsing regeldruk (ATR) onlangs ook weer op aandrong.

Implementatie van de Wtta door de 15.000 bedrijven die hiermee te maken gaan krijgen, is zeer ingrijpend, omdat er zware eisen worden gesteld aan hun administratie. Het is niet uit te leggen dat, terwijl het bedrijfsleven nog moet beginnen met de implementatie van de Wtta, ondertussen alweer een andere route wordt voorbereid. Dit levert rechtsonzekerheid op voor het bedrijfsleven en ondergraaft het draagvlak van de Wtta.

Een uitzendverbod is niet proportioneel. In plaats van het specifiek aanpakken van misstanden zijn opeens ook alle bonafide uitleners en inleners in de genoemde sectoren de dupe, terwijl malafide personen zich eenvoudigweg verplaatsen naar andere sectoren.

Boven alles ontbreekt nog altijd de onderbouwing waarom een sectoraal uitzendverbod misstanden zal tegengaan. Er is geen cijfermatige onderbouwing noch een doordachte uitleg hoe deze regel het doel gaat behalen.

Aan de Wtta is jaren gewerkt door partijen in Den Haag en uit het werkveld. Het kabinet doet er daarom goed aan om eerst de Wtta de kans te geven zijn werking in de praktijk te bewijzen en sectoren de kans te bieden zelf maatregelen te introduceren om misstanden tegen te gaan.