Inhuurbeleid overheid – ronde tafel verslag

Ronde tafel over inhuurbeleid van de overheid
FlexNieuws heeft in maart van dit jaar* een bijeenkomst gefaciliteerd van een tiental leveranciers en regisseurs van flexibele arbeid, zelfstandigen zonder personeel (zzp’ers), HR-deskundigen uit kleine, middelgrote en grote gemeenten, adviesbureaus, aanbestedings- en inkoopexperts. Zij voerden een gesprek over inhuurbeleid van de overheid.

Initiatiefnemers:
Antoinette Vriend, Omnifocus Business Solutions – Mark Bassie, Flex-Beheer

Tijdens de ronde tafel trad Mark Bassie op als gespreksleider.

Het gesprek resulteerde in een bijzonder event over een complex onderwerp met een stevige agenda.
Bekijk de foto’s.

Wie mag aanschuiven? Waarom en wanneer?
Vanuit een groter perspectief spreekt het beeld van een tafel tot de verbeelding, omdat bij inhuur allerlei belanghebbenden aanschuiven. Zo zitten in het algemeen aan de overheidstafel eigen mensen, aangevuld met een grote afwisselende kring van gasten, die korte of langere tijd in huis zijn en meewerken. De arbeidsmarkt verandert in hoog tempo mede onder invloed van de groei van het aantal zzp’ers, waardoor het logisch is dat steeds meer partijen willen meepraten over de manier waarop de plekken en de taart aan de inhuurtafel wordt verdeeld.

Er blijkt ook (nog) veel onbekendheid en onbegrip te zijn tussen diverse betrokken partijen over inhuur van externen binnen de overheid. Daarom is voortgaande verkenning van ervaringen en visies nuttig.

Hoe zag de agenda van de bijeenkomst eruit?

Thema’s en agenda

1. Kennismaking, ervaringen/visies uitwisselen
2. Inventarisatie grootste knelpunten
3. Vergelijking inhuurbeleid overheid en bedrijfsleven
4. Helpt het opstellen van inhuurbeleid?
5. Marktplaatsen
6. Uitbesteden of zelf doen?
7. Afronding

Wie waren de deelnemers?

• Peter Bargon, Director Managed Services, Yacht, onderdeel van Randstad
• Josien van Breda-Hoekstra, Adviseur Beleid, FNV Zelfstandigen
• Madeleine Broersen, Juridisch Adviseur, Europa Decentraal
• Joyce Holthausen, Personeelsadviseur, Gemeente Doetinchem
• Rob de Laat, Directeur Staffing Management Services, Inhuur Regisseur
• Fenna Leibbrand, Regionaal P&O-adviseur/coördinator, Gewest Gooi & Vechtstreek
• Gea van der Ploeg, Categorieadviseur, SSC/Inkoop, Gemeente Groningen
• Jan Telgen, Hoogleraar Inkoopmanagement, Universiteit Twente, tevens verbonden aan het Public Procurement Research Centre (PPRC)
• Rick Uringa, Directeur Cinfield, Bidmanagement en Business Development

1 en 2. Ervaringen en knelpunten

Alles staat en valt met onderlinge communicatie
Inhuurbeleid staat of valt met goede communicatie, vertrouwen en samenwerking tussen alle belanghebbenden, daar zijn alle deelnemers aan dit gesprek het over eens.
Vaak kennen de stakeholders – inkoop en hr en lijnmanagement – bij een inkooptraject elkaar niet, terwijl kennis van elkaars situatie en begrip voor elkaars knelpunten het uitgangspunt zou horen te zijn.
Dat geldt ook voor de interne communicatie bij de leverancier. De consultants bij een uitzendbureau zijn niet altijd op de hoogte van de leveringsafspraken in het contract. Dat leidt tot interne frustratie binnen het bureau en bij de opdrachtgever.

Doel van inkoop centraal stellen
Inkoop heeft steeds meer aandacht voor juridische risico’s, terwijl het doel van de inkoop en inhuur van personeel veeleer centraal hoort te staan. Teveel nadruk op rechtmatigheid gaat ten koste van de doelmatigheid. Meer specifiek: welk inkoopbeleid levert de meeste maatschappelijke waarde op? Hoe kan dat worden ingericht? Dit vraagt vakmanschap en regelmatige bijscholing van inkopers.

Goed kiezen bij inrichting aanbesteding
Opdrachtgevers maken onvoldoende heldere beleidskeuzes. Dat geldt ook voor de leveranciers. De aanbesteding voorafgaand aan de inhuur moet passend zijn bij de soort inhuur. Er wordt nu nog vaak volstaan met het kopiëren van oude aanbestedingen zonder dat daarin de specifieke organisatorische context en ontwikkelingen op de arbeidsmarkt zijn meegenomen. Door voorafgaand aan de aanbesteding een marktconsultatie uit te voeren kan de expertise uit de markt worden benut en kunnen actuele ontwikkelingen op de arbeidsmarkt in de aanbesteding worden verwerkt.

De markt consulteren
Gemeenten spreken met gemeenten, overheden met overheden. Marktconsultatie verbreedt de blik. Er zijn veel oplossingen denkbaar voor inhuurvraagstukken. Tijdige oriëntatie op leveranciers geeft inzicht in wat er mogelijk is.
Een marktconsultatie kan in twee rondes plaats vinden. De leveranciers die in de eerste ronde de meest zinvolle voorstellen doen, kunnen in de tweede ronde worden uitgenodigd. Wanneer dat vooraf helder aan alle partijen wordt gecommuniceerd, staat niets zo’n werkwijze in de weg. Het is goed te constateren dat expertisecentra van de overheid inmiddels vaker partijen uitnodigen om kennis over inhuur te delen.

Bemiddelaars en de onderhandelingsruimte van zzp’ers
Wanneer een landelijke aanbesteding door een grote intermediair wordt gewonnen, kan dat negatief uitpakken voor de vrijheid in onderhandelen van zelfstandigen die afhankelijk zijn van de bijbehorende opdrachten. Het uitwijken naar schijnzelfstandigheid houdt vaak verband met de kloof tussen de rechten van vast en flexibel personeel en onduidelijkheid bij de overheid over toekenning van budgetten.

3 en 4. Inhuurbeleid

Wel/niet beschikbaar of incompleet
Er is doorgaans wel een strategisch personeelsbeleid bij overheidsorganisaties, maar de aandacht voor het inhuurbeleid is onderbelicht. Daardoor weten externe partijen niet voor welke gebieden de gemeente inhuurt en wat het beleid van de gemeente is ten aanzien van leveranciers. Een duidelijk beleid geeft zowel voor leveranciers als voor de interne afdelingen richting aan de volgordelijkheid en wijze van inhuur. Vaak ontbreekt het inhuurbeleid of de situatie wordt niet van onderaf in kaart gebracht, maar ergens halverwege opgepakt. Beleid begint met de vraag: wat zijn de kernactiviteiten, wie ondersteunen dat? Welk deel van het personeel moet dan vast zijn en welk deel kan flexibel worden ingericht? Hoe? Wanneer er geen inhuurbeleid is, krijgt Inkoop vaak deze taak toebedeeld, met het risico dat de behoefte van de organisatie niet evenwichtig laag voor laag in beeld komt. Inkoop heeft met name procesdeskundigheid, terwijl de inhoudelijke deskundigheid bij P&O en directie ligt.

Beleidsregels bij gemeente veranderen regelmatig
Inhuurbeleid vraagt doorgaande aandacht, het is nooit af, bovendien hanteren verschillende afdelingen verschillende definities voor inhuur. Van gemeenten wordt verwacht dat zij politieke doelstellingen in hun organisatie kunnen implementeren. Daarom is goede samenwerking nodig met leveranciers zodat zij mee kunnen bewegen met de veranderende omstandigheden en doelstellingen. Dat geldt ook voor het meedenken over de behoefte aan interne mobiliteit van personeel.

Kennis van inhuur centraliseren
Bij gemeenten is veel kennis aanwezig, maar die is door decentralisatie veelal versnipperd geraakt over verschillende afdelingen. De gemeente Groningen werkt aan een Shared Service Centre om interne kennis weer te bundelen en de inhuur centraler te kunnen aansturen.

Aanbestedingswet
Nog niet iedere opdrachtgever bij de overheid is zich bewust van de gevolgen van de aangescherpte Europese regelgeving voor aanbestedingen die uiterlijk volgend jaar in nationale wetgeving wordt geïmplementeerd. Europa Decentraal adviseert overheidsorganen bij vragen over de nieuwe richtlijnen.

5. Marktplaatsen
Bij het agendapunt marktplaatsen wordt opgemerkt dat marktplaatsen goede mogelijkheden bieden, maar ‘overdaad schaadt’. De hoeveelheid marktplaatsen neemt toe. Marktplaatsen maken mini-competities mogelijk, waarmee de schaarste in de markt voor bepaalde functies kan worden opgeheven.
Toch zijn niet alle marktplaatsen transparant ingericht. Dat ligt niet aan het fenomeen marktplaats, maar aan de organisatie die de marktplaats wel of niet toegankelijk heeft ingesteld.
Marktplaatsen beantwoorden aan het doel als ze praktisch en overzichtelijk zijn ingericht en als de hoeveelheid opdrachten die maandelijks wordt uitgezet daadwerkelijk een dergelijk platform vereist. De afhandeling van de reacties vraagt bovendien kennis van zaken evenals vaak een uitgebreide backoffice. Menselijke interventie en de mogelijkheid om vragen te stellen is in de praktijk nodig.

Prangend is de vraag hoe zelfstandige professionals op een relevante manier veel verschillende marktplaatsen tegelijk in de gaten kunnen houden. Zou er een centraal portaal nodig zijn, waar alle opdrachten, gepubliceerd via marktplaatsen op binnen komen?
TenderNed biedt niet voldoende overzicht in de ogen van de deelnemers om daarin te voorzien.

Geopperd wordt om bij opdrachten niet op de laagste prijs te gunnen, maar juist het tarief per uur vast te zetten en daarbij de beste inhuur te zoeken. Dat veroorzaakt een concurrentie op kwaliteit in plaats van op prijs.
Voor zzp’ers blijkt het in het algemeen lastiger om er tussen te komen bij overheidsopdrachten dan bij opdrachten uit het bedrijfsleven. Hoger opgeleide zzp’ers die samenwerken, zijn vaak succesvoller in het scoren van opdrachten.
Het publiceren van onvoldoende duidelijk gedefinieerde opdrachten voor specifieke doelgroepen via marktplaatsen waar zelfstandigen en bureaus veel energie in moeten steken zonder uitzicht op resultaat wordt als frustrerend ervaren. Het bevordert de concurrentiepositie van zzp’ers niet.

6. Uitbesteden of zelf doen?
Ook als een deel van de inhuur wordt uitbesteed, blijft de overheid als opdrachtgever verantwoordelijk.
Er is een trend in de landelijke politiek en bij gemeenteraden om de inhuur en de werving zelf te willen regelen.
Zo’n 15% van alle overheidsorganisaties die hun inhuurprocessen op orde brengen zullen het beheer ervan willen uitbesteden, naar de schatting van Rob de Laat.
Checks op de administratieve voorwaarden voor inhuur zoals onder meer de VAR (of straks de DBA?) kunnen prima door externe partijen worden geregeld, maar de opdrachtgever zal het moeten blijven monitoren. Ook de verantwoordelijkheid voor het beheer van persoonsgegevens blijft essentieel voor gemeenten en andere overheidsorganen.
De opdrachtgever is – last but not least – eraan gehouden om een goede opdrachtgever te zijn. Samen met de uitzendorganisatie of de payrollorganisatie is hij verantwoordelijk voor het welbevinden van de uitzendkracht, de zzp’er, freelancer of payrollkracht. In die zin blijft goed opdrachtgeverschap centraal staan en hard nodig.

Interviews
De deelnemers aan deze ronde tafel komen ieder in een interview aan het woord en geven hun visie op de vraagstukken rondom inhuur.

In alfabetische volgorde:

Peter Bargon
Director Managed Services, Yacht, onderdeel van Randstad
“Gemeenten zouden in mijn ogen veel meer kunnen doen aan consultatie van de markt, voordat ze besluiten hoe ze hun inhuur aanbesteden. De overheid is ten onrechte zeer terughoudend in het vergaren van kennis over de mogelijkheden bij inhuur. In mijn ogen gaan gemeenten nogal snel over tot inrichting van marktplaatsen, ook wanneer die tools gezien de omvang van de inhuur niet nodig zijn. Als inhuurinstrument worden marktplaatsen niet overal transparant ingericht. Dat leidt tot frustratie van partijen die veel tijd en energie steken in het voorstellen van geschikte kandidaten. Bovendien is er specifieke vakkennis nodig voor de afhandeling van inhuur. De overheid zou best sneller mogen innoveren gezien de vele mogelijkheden die er zijn om inhuur soepel en naar behoefte in te richten. Er is veel kennis die via een verantwoorde marktconsultatie kan worden benut. Maak daar dus meer gebruik van, is mijn advies.”
Lees meer 

Josien van Breda-Hoekstra
Adviseur Beleid, FNV Zelfstandigen
“De overheid bepaalt enerzijds de kaders voor het zelfstandig ondernemerschap. Aan de andere kant huurt de overheid zelfstandigen in. Op dat moment zijn de kosten voor de overheid als opdrachtgever belangrijk (er). Voor zzp’ers lijkt het lastiger om er tussen te komen bij opdrachten van de overheid dan bij opdrachten van het bedrijfsleven. Zzp’ers die gericht samenwerken zijn vaak succesvoller bij het binnenhalen van opdrachten van de overheid. Negatieve beeldvorming door schijnzelfstandigheid treedt vaak op in combinatie met bezuinigingen of gebrek aan duidelijkheid over budgetten bij de overheid. Het gebrek aan evenwicht tussen de rechten van vast en flexibel personeel zie ik als een van de onderliggende oorzaken van schijnzelfstandigheid. Daarnaast zie ik een trend om onevenredig veel administratieve voorwaarden en eisen te stellen aan zelfstandigen bij de uitvoering van opdrachten. Die balans is zoek.  Uiteindelijk werkt dat contraproductief. Er zou een beter evenwicht moeten zijn tussen het administratieve gemak voor de opdrachtgever en de omvang van een opdracht voor een zelfstandige.”
Lees meer 

Madeleine Broersen
Juridisch Adviseur, Europa Decentraal

“Europa Decentraal adviseert gemeenten en (lagere) overheden, wanneer zij vragen hebben over de Europese regels voor aanbesteding. Begin 2014 zijn door Europa nieuwe aanbestedingsrichtlijnen aangenomen. Uiterlijk april 2016 zullen die in nationale wetgeving moeten zijn geïmplementeerd. De richtlijnen zijn bedoeld om aanbesteding en inhuur zo transparant mogelijk te maken en een eerlijke concurrentie in de markt te bevorderen. Externe inhuur valt onder ‘aanbesteding van diensten’. Op dit moment bestaat er nog een onderverdeling tussen diensten waarop het volledige regime van de Europese aanbestedingsrichtlijnen van toepassing is (2A) en diensten waarbij slechts een verlicht regime van toepassing is (2B), maar dat verandert straks.”
Lees meer

Joyce Holthausen
Personeelsadviseur, Gemeente Doetinchem

“Het inhuurbeleid hoort aan te sluiten bij de behoefte van de organisatie. De missie en visie en de daaruit volgende strategische personeelsplanning zijn leidend voor het inhuurbeleid. Ik merk dat binnen de gemeentelijke organisatie tussen afdelingen verschil van inzicht bestaat over de definities voor inhuur. Dat maakt het formuleren van gezamenlijk beleid niet eenvoudig.
Een ander punt is dat uitzendkrachten zich zouden moeten realiseren dat het werken bij de gemeente bepaalde eisen stelt aan hoe je omgaat met privacy gegevens. Het vraagt ook inzicht in de duale organisatie van de gemeente en de publieke rol. Uitzendorganisaties zouden meer kunnen en moeten doen aan de begeleiding en voorbereiding op de politiek-sociale context waarin zij komen te werken en wat hier van een uitzendkracht wordt verwacht.”
Lees meer

Rob de Laat
Directeur Staffing Management Services, Inhuur regisseur

“Gemeenten zouden als opdrachtgever bij inhuur ‘in the lead’ moeten willen zijn. Vaak is echter binnen de gemeente onvoldoende duidelijk bij wie het eigenaarschap berust van de inhuur. Toch zie ik – gelukkig – meer aandacht ontstaan voor het onderwerp.
Inkoop zou niet alleen moeten kijken naar de inhuur van kandidaten, maar ook de organisatie van de flexibele schil moeten willen optimaliseren. Om dat voor elkaar te krijgen, dient HR bij het proces te worden betrokken. Omgekeerd kan HR bewust in overleg treden met Inkoop. Dat gesprek wordt in mijn ogen te weinig gevoerd. Ik zie regelmatig dat de stakeholders van Inkoop, HR en Finance binnen dezelfde organisatie elkaar niet eens kennen.
Inhuur zou moeten gaan over de beste kandidaat, terwijl aanbesteding gaat over het selecteren van de beste leverancier. Als een vraag via een mini-competitie op een marktplaats is uitgezet, kan krapte in de markt worden opgelost en de beste kandidaat voor een marktconforme prijs worden gevonden.
In mijn ogen zouden de expertisecentra van de overheid zich nog veel meer moeten buigen over het proces van de inhuur, waarbij ook de afstemming op interne mobiliteitstrajecten beter wordt benut.”
Lees meer

Fenna Leibbrand
Regionaal P&O-adviseur/coördinator, Gewest Gooi & Vechtstreek

Bij inhuur gaat het ons om de flexkracht en niet om het bemiddelende bureau, anders gezegd: het gaat om de vent (m/v), niet om de tent. De kwaliteit van de ingehuurde kracht staat voorop. De inhuur via detacheringsbureaus van flexwerkers op HBO-niveau voldoet doorgaans aan de verwachting. De opleiding en coaching van uitzendkrachten op MBO-niveau door uitzendbureaus kan veel beter. Het werken bij de gemeente vraagt goede sociale omgangsvormen en kennis van het duale systeem, de inrichting van de gemeentelijke organisatie.
Gebrek aan modernisering van IT-systemen en klantportalen bij uitzendpartners belemmeren helaas gedetailleerd, actueel inzicht in de omvang en historie van de inhuur. Gemeenteraden verwachten echter dat daar op ieder moment gegevens over kunnen worden geleverd.
Met het oog op uitstroom door vergrijzing van medewerkers zijn gemeenten bang voor het verlies van kennis binnen de organisatie. Daarom betrekken ze liever jongere eigen medewerkers bij projecten, dan dat ze interim professionals aantrekken.
Lees meer

Gea van der Ploeg
Categorieadviseur SSC / Inkoop Gemeente Groningen

“Vergeleken met het bedrijfsleven loopt de overheid achter in kennis van inhuur. De kennis die nodig is voor de inrichting van goede inhuurprocessen is versnipperd over diverse afdelingen. Die kennis wordt te weinig centraal gedeeld. Tot voor kort werkten ook wij binnen onze gemeente nog gedecentraliseerd. Sinds een jaar werken we weer aan de inrichting van een Shared Service Centre. Die trend tot centralisatie herken ik bij meer gemeenten. Via het SSC gaan we de bedrijfsvoering aansturen op de diverse onderdelen zoals HRM, Facilitair, Juridisch, Communicatie, Financiën en ICT.
Krimp blijft bij de overheid een issue. We verwachten van leveranciers van flexibel personeel dat zij actief met ons meedenken. Wij willen de interne mobiliteit van medewerkers faciliteren. Als we op een goede manier met elkaar in gesprek blijven en openstaan voor de vraagstukken die moeten worden opgelost, is er bij veranderende omstandigheden nog altijd veel mogelijk. Wij werken niet met een marktplaats. In mijn ogen is dat pas effectief als binnen de organisatie op de juiste manier input wordt gegeven en de afhandeling intern goed is geregeld.”
Lees meer

Jan Telgen
Hoogleraar Besliskunde en Inkoopmanagement voor de publieke sector aan de Universiteit van Twente

“Op welke manier levert mijn inkoopproces de meeste maatschappelijke waarde op? Die vraag zouden inkopers zichzelf altijd moeten stellen. Ik constateer dat de rechtmatigheidscontrole op de inkoop van gemeenten is toegenomen. Die verantwoordelijkheid drukt vooral op de afdeling Inkoop. Daarom zal Inkoop nu meer geneigd zijn aan te dringen op een rechtmatige procedure dan op een doelmatige, met daarbij het risico dat de bureaucratie toeneemt. Het doel van een procedure hoort altijd centraal te staan.
Essentieel voor inkopers is dat ze aan de marktpartijen kunnen aangeven hoe ze de prijs en de kwaliteit gaan wegen en beoordelen. Ik zie dit nog te vaak fout gaan door gebrek aan bewustzijn, kennis en kunde. Ik hamer daarom op doorgaande opleiding van inkopers. Het feit dat de overheid het budget voor PIANOo, het Expertisecentrum Aanbesteden, heeft gehalveerd, is wat mij betreft geen goed signaal.
Ik vind de opkomst van marktplaatsen een gezonde ontwikkeling in het kader van de trend om naast grote partijen ook zelfstandigen en kleine organisaties een kans te geven mee te dingen naar opdrachten. Bij 99% van de losse opdrachten gaat het om de inhuur van een professional. Uiteraard werkt ook een marktplaats in de praktijk alleen, wanneer hij voldoende praktisch voor vraag en aanbod is ingericht. Ook hiervoor geldt de vraag: leidt het proces tot het doel dat voor ogen staat?”
Lees meer

Rick Uringa
Mede-oprichter van CINFIELD, Bidmanagement en Business Development

“Ik zie te weinig open dialoog tussen inkopers en verkopers. De onnodige angst om marktpartijen een bevoordeelde positie te geven tijdens de aanbesteding overheerst de wens om tot betere oplossingen te komen. Marktconsultatie geeft ook een beter beeld van de kracht van kleinere leveranciers.
Inhurende organisaties en leveranciers maken vaak geen duidelijke keuzes: wat is het doel van de inhuur? Waar is de leverancier echt goed in? De personeelsvraagstukken in de ene gemeente zullen in de praktijk verschillen van die in een andere gemeente. Het is dan niet zinvol om een bepaald model voor een aanbesteding onaangepast te kopiëren. Er zullen per gemeente verschillende aanbestedingsformats moeten worden gehanteerd, zodat de gekozen gunningsmethodiek van de aanbesteding kan leiden tot realisatie van de eigen doelen.”
Lees meer

Antoinette Vriend en Mark Bassie
Initiatiefnemers ronde tafel: Antoinette Vriend, Omnifocus Business Solutions en Mark Bassie, Flex-Beheer

“De flexibele schil, het geheel van flexibel personeel en flexmedewerkers, neemt volgens TNO bij de overheid en de zorg toe en stijgt naar verwachting in 2020 tot 30%. Aantal en diversiteit van aanbodvormen van flexwerk (payrolling, doorlening, contracting, marktplaatsen, uitzendkrachten, zzp’ers) zijn de afgelopen jaren toegenomen. Daarbij kent iedere aanbodvorm zijn eigen tariefopbouw en risico’s. Met een juiste balans tussen vast en flexibel kunnen gemeenten sturing en invulling geven aan de flexibele schil en adequaat inspelen op de externe en interne ontwikkelingen rondom externe inhuur.”
Lees meer

Conclusies
De initiatiefnemers vatten de gesprekken aan deze ronde tafel als volgt samen:

Uit de discussie blijkt dat er tussen overheid en externe leveranciers te vaak gewerkt wordt op basis van onbegrip, wantrouwen en controle in plaats van op begrip over en weer, samenwerking op basis van uitgesproken verwachtingen en goede afspraken. Angst voor de regels (rechtmatigheid) hindert de doelmatigheid van de externe inhuur.

Aan het begin van het inkoopproces zou de overheid veel meer aan marktconsultatie moeten doen, om eerst te kijken wat er op het gebied van inhuur te koop is en vervolgens de keuze te maken wat interessant en nuttig is.
Gedurende het gehele proces van aanbesteding tot en met contractmanagement is een externe oriëntatie nodig. Niet zozeer om te kijken wat er te koop is, maar om met beleidskeuzes in te kunnen spelen op de kwantiteit en kwaliteit van het huidige marktaanbod.

Het intern met alle stakeholders bepalen van het eigen inhuurbeleid is hierbij een goed hulpmiddel. Daarnaast is het een goede basis voor de overheid om extern te verantwoorden waar het geld voor externe inhuur wordt besteed. Immers bij veel overheden wordt 10-20% van het inkoopbudget besteed aan externe inhuur.

Interessante punten die het waard zijn om nader te onderzoeken:
– Moet overal maatwerk worden geleverd of lijken veel overheidsorganisaties op elkaar?
– Wordt er voldoende geëxperimenteerd, is er ruimte voor innovatie en wordt er voldoende geëvalueerd en geleerd?
– Gaat het echt alleen om de vent en niet om de tent, of is partnership met de juiste dienstverleners toch ook belangrijk?
– Hoe krijg je nu een beter begrip en samenwerking en dus betere resultaten tussen overheid en leveranciers in een juridische omgeving?

Verslag: Hinke Wever, FlexNieuws
Met medewerking van Antoinette Vriend, Omnifocus Business Solutions, en Mark Bassie, Flex-Beheer

Foto’s: Tea Idzenga

*Wat in het vat zit, rijpt…