Duurzaamheid en uitzenden: ambitie of hype?

Duurzaamheid en uitzenden: ambitie of hype?
Met FlexPay leg ik mij toe op uitzenden en detacheren in de Sociale Zekerheid.

In onze dienstverlening zetten wij al jaren in op duurzame inzetbaarheid. Dit met groot succes en tevredenheid van alle partijen.
Daarom ben ik verbaasd dat ik een soort allergie of metaalmoeheid in mijn omgeving bespeur zodra het woord ‘duurzaam’ valt. Waar komt dat vandaan?

Weten wij eigenlijk nog wel waarom wij ooit bedacht hebben ons met duurzaamheid bezig te houden? Was dit om wij/ik wil dat we bewust zijn van ons eigen gedrag en niet willen dat onze inzet en werk zomaar in het niets verdwijnt?

Duurzaam is een modieus woord geworden. Ik lees over duurzame yoghurt, duurzaam bankieren en duurzame inzetbaarheid van personeel. Kennelijk plakken we nu overal duurzaam voor of tussen en als dat te saai wordt, vervangen we het door de term ‘eco’. Want dat ‘doet’ het goed. Maar wat bedoelen we ermee?

Zulke vragen stel ik mij soms, zeker nu ik steeds vaker hoor dat de termen duurzaam en duurzaamheid wat gaan vervelen. Het zouden clichés, containerbegrippen of hypes zijn. Maar dat doen we toch zelf? Hebben we niet zelf toegestaan ons te laten meeslepen in de duurzaamheidsmarketingtaal? Maar daarom hoeven we toch niet de oorspronkelijke definitie van duurzaam te vergeten?

Best wel raar dat de terminologie ons begint te vervelen juist op het moment dat we al onze energie moeten geven aan het ontwikkelen van plannen en projecten die het wat langer volhouden dan – bijvoorbeeld – de houdbaarheidseisen van een re-integratietraject in een aanbestedingstekst.

Waarom werken we niet aan een nieuwe en completere invulling van het begrip duurzaam? Want we hebben een uitdaging. Kunnen uitzendbedrijven en uitzendcontracten überhaupt wel onder de noemer duurzame inzetbaarheid vallen? Is het ‘uurtje-factuurtje’-denken niet juist het tegenovergestelde van duurzame inzetbaarheid?

Mijn mening als lid van de Klankbordgroep van STOOF (het opleidingsfonds van de uitzendbranche) is dat er juist voor de uitzendbranche een grote positieve en haalbare uitdaging ligt. Ook bij korte contracten is het mogelijk te werken aan de ontwikkeling van uitzendkrachten, verder te kijken dan de kortetermijnbelangen van het eigen bedrijf en de eigen opdrachten.

De vele (vaak kosteloze) opleidings- en trainingsmogelijkheden van STOOF bieden kansen en zijn er om volop voor ontwikkeling van uitzendkrachten te benutten. Als wij samen onze schouders zetten onder het Leven Lang Ontwikkelen van eigen medewerkers én uitzendkrachten werken wij aan ieders duurzame inzetbaarheid. Daar hebben wij allemaal baat bij, uitzendkrachten zowel als uitzendbureaus.

Bovendien, de ambitie om duurzaamheid na te streven geeft veel nieuwe, positieve energie. Wij kunnen er al onze kennis en vaardigheden mee mobiliseren voor onszelf en voor anderen!

Rob van Maanen

Van Maanen is sinds 2001 werkzaam als directeur van FlexPay, uitzenden en detacheren in de Sociale Zekerheid.