Met mopperen over de spelregels win je de wedstrijd niet
Column door Steven Gudde
‘Blessing in Disguise’ was de titel van mijn laatste blog voor FlexNieuws, nu zo’n zeven maanden geleden. Ondanks de wat cynische toon van de inleiding destijds, was ik op dat moment eigenlijk best optimistisch over de Wet Arbeidsmarkt in balans (Wab). Een beetje blij zelfs. Eindelijk ging er wat gebeuren omdat wij als sector gedwongen werden om kleur te bekennen als werkgever en aanbieder van duurzame oplossingen voor vast en tijdelijk werk. Tijd om onszelf opnieuw uit te vinden en waarde in ons werk weer dominant te maken ten opzichte van kosten.
Bij de sector lag de uitnodiging om te laten zien dat ze werkelijk van waarde is voor Nederland. Niet alleen economisch. Maar ook maatschappelijk. Wij helpen onze opdrachtgevers duurzaam te ondernemen en werkenden om via werk invulling te geven aan datgene wat voor hen betekenis heeft. Leuk die Wab. Ik had er zin in. Nu zou alles anders worden. Tenminste dat dacht ik.
En ik had gelijk. Het werd anders. Maar niet perse op de manier die ik gehoopt had. Zodra het stof na aanname van de wet was neergedwarreld, zag ik veel oude reflexen de kop op steken. Even voorspelbaar als teleurstellend. Veel discussies op branche-bijeenkomsten die ik het eind vorig jaar bezocht, gingen voornamelijk over hoe we als dienstverleners vooral konden blijven doen wat we deden zonder al te veel last te hebben van de nieuwe spelregels en te veel verlies aan marge. Dus nieuwe regels, maar wel hetzelfde spelletje willen blijven spelen. Maar hoe kan je nu denken dat je de wereld van morgen succesvol tegemoet kan treden met het gedachtegoed van gisteren?
De wereld om ons heen verandert. En wij nu (nog?) even net ietsie minder. Dat is niet bepaald een recept voor succes. Dat laten de laatste marktcijfers dan ook zien.
In een nog steeds groeiende economie met een arbeidsmarktkrapte die we in meer dan 45 jaar niet hebben gezien, maar wel met allerlei onzekerheden en economische dreigingen om ons heen zouden wij als sector moeten floreren. De cijfers laten iets anders zien. Dat is op zijn minst opmerkelijk en een belangrijk signaal dat we niet mogen negeren.
Wij hebben de uitnodiging die via de Wab aan ons is verstuurd lang nog niet allemaal aangenomen, terwijl wij zeker weten dat we wat toe te voegen hebben aan de b.v. Nederland, voor flexwerkers en voor iedereen die een plekje zoekt op de arbeidsmarkt. Nu en in de toekomst.
Dan kunnen we allemaal heel boos worden op de wereld om ons heen, die tijdens het spel de regels heeft veranderd en verongelijkt onszelf verdedigen dat we er wel toe doen. Of we kunnen laten zien wat we werkelijk waard zijn en ons aanpassen aan de nieuwe wereld en de rol van intermediair, werkgever, dienstverlener, opleider en arbeidsmarkttoeleider met twee handen aanpakken, om daarna met diezelfde handen een lange neus te maken naar iedereen wiens ongelijk wij bewijzen.
Een veranderende wereld is helemaal geen bedreiging. Deze tegemoet treden met denkbeelden en ideeën uit het verleden is dat wel. Het oude (deels) durven loslaten en het nieuwe omarmen met nieuwe ideeën, dat is de opdracht aan ons allemaal.
Op dit punt zou de Commissie Borstlap overigens ook nog wat kunnen leren. Maar daarover schrijf ik wellicht een andere keer.
Steven Gudde
Directeur Bidmanagement en Business Development bij Olympia Uitzendbureau
Zie ook
Interview: Olympia ziet nieuwe arbeidswetgeving als een kans
Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) – checklist
