Desintermediëring

Kent u dit woord? Desintermediëring. Ik kende het niet en ook in de dikke Van Dale staat het niet. Het kwam onlangs in de Eerste Kamer aan de orde bij de behandeling van de Wet deregulering beoordeling arbeidsrelaties (Wet DBA). Nou en, zult u zeggen. Boeiend?

Jazeker, want het was staatssecretaris Wiebes die zei dat hij er samen met minister Asscher voor gaat zorgen dat ‘het proces van desintermediëring’ door de Wet DBA niet stokt. Anders gezegd: ze gaan er op letten dat de wet er niet voor gaat zorgen dat er bij de inhuur van zelfstandigen vaker intermediairs worden ingezet.

Een opvallende uitspraak. DBA is cutting out the middle man, moeten ze hebben gedacht. Nergens eerder las ik dat de Wet DBA minder intermediairs tot doel heeft. Wat mij betreft kan en mag het ook geen doel zijn van de wet. De wens zal de vader van de gedachte zijn geweest. Want het tegendeel zal geschieden. Als de risico’s voor opdrachtgevers groter worden, zal namelijk de neiging bestaan om deze risico’s te willen afdekken. Dat leert 25 jaar financiële prikkels voor werkgevers bij ziekte en arbeidsongeschiktheid ons wel.

De wet biedt bovendien aan intermediairs de kans om te laten zien wat ze waard zijn. Meer risico betekent dat ze meer toegevoegde waarde moeten leveren. Zo kunnen ze bijdragen aan het zorgvuldig en professioneel inhuren van zelfstandigen door opdrachtgevers. In verschillende rollen als opdrachtgever, bemiddelaar of impresariaat.

Maar intermediairs doen nog veel meer voor opdrachtgevers. Uitzenden, outsourcing, werving & selectie, talentontwikkeling, van-werk-naar-werk, noem maar op. Intermediairs worden voor opdrachtgevers steeds vaker de ‘organisatoren van werk’. Want werk verandert, onze arbeidsmarkt wordt steeds complexer en opdrachtgevers moeten flexibel zijn. Die trend wordt niet door de wet gekeerd, zelfs niet met een nieuw scrabblewoord als desintermediëring.

Jurriën Koops, Algemeen Directeur ABU