Wat te doen met één miljoen?

Wat te doen met één miljoen?
Het is een doorn in het oog van politiek Den Haag: het enorme aantal zzp’ers in Nederland. Zij dragen in de regel minder belasting af dan mensen in loondienst en de kosten voor de fiscale voordelen rijzen de pan uit. Daarnaast vormt een groot deel van de zzp’ers een risicogroep omdat ze weinig verdienen, geen sociaal vangnet hebben en geen pensioen opbouwen.

Wat te doen met één miljoen zzp’ers? De meest creatieve ideeën zijn de revue gepasseerd. Van verplichte collectieve verzekeringen voor zzp’ers tot het afschaffen van de fiscale voordelen. En dan is er nog de wet DBA, waarmee de overheid hoopt veel schijn-zzp’ers aan een arbeidscontract te helpen.

In het zzp-debat debat komt vaak de dooddoener ‘dé zzp’er bestaat niet’ voorbij. Maar evenzo vaak worden zzp’ers in de discussie over één kam geschoren. Óf het zijn zielenpieten die liever in loondienst werken en beschermd moeten worden, óf het zijn ondernemers die je niet lastig moet vallen met Haagse bemoeienis.

Feit blijft (daar komt de dooddoener weer) dat dé zzp’er niet bestaat. Voor het gemak doe ik een poging hen onder te brengen in twee categorieën: intrinsiek gemotiveerde en extrinsiek gemotiveerde zzp’ers.

De intrinsiek gemotiveerde ondernemers kiezen bewust voor het werken voor eigen rekening en risico. Zij willen genieten van de vrijheid van het ondernemerschap, bepalen zelf wat voor werk ze doen, voor wie en tegen welk tarief. Kortom: zij voelen de drang om te ondernemen, omdat het past bij wie ze zijn en wat ze willen.
En dan heb je de groep zzp’ers die extrinsiek gemotiveerd is. Zij zzp’en omdat ze gedwongen zijn door hun voormalig werkgever of omdat ze als werknemer niet aan de bak komen. Of ze ondernemen omdat de fiscale voordelen voor zzp’ers zo aantrekkelijk zijn. Dit zijn geen ondernemers van nature en die wil je liever niet aan de balie van de KvK zien.

De eerste groep heeft feitelijk geen motivatie nodig, maar moet gefaciliteerd worden. De tweede groep moet juist géén duwtje in de rug krijgen. Probeer daar maar eens beleid op te maken! Ik geef het Den Haag te doen…

Toch is een oplossing wel degelijk mogelijk: Maak de kloof tussen een werknemer en een zzp’er kleiner. Het moet aantrekkelijker worden werknemers in te huren en werknemer te zijn.

Hoe? Maak het verschil tussen loonkosten en het nettoloon kleiner, zodat werknemers meer overhouden en werkgevers minder kosten hebben. Maak daarnaast het werkgeverschap minder risicovol en sta meer flexibiliteit toe. En de stimuleringsmaatregelen voor zzp’ers? Echte ondernemers ondernemen ook zonder!