Gokverslaafde werknemer, ontslag op staande voet

Gokverslaafde werknemer belt ruim 10.000 keer met zakelijke telefoon naar betaalnummer

Werknemer is voor onbekende tijd in dienst bij werkgever. Op 8 november 2013 heeft werknemer aan werkgever gemeld dat hij met de door werkgever ter beschikking gestelde mobiele telefoon heeft gegokt en dat hij in verband daarmee ten laste van het bedrijf aanzienlijke telefoonkosten heeft veroorzaakt.

Op 18 november 2013 meldt werknemer zich ziek en bericht aan werkgever dat hij zich zal laten opnemen in een verslavingskliniek.

In een vervolgens aan werkgever verzonden e-mailbericht merkt werknemer onder meer op:

‘blijkbaar heb ik in de afgelopen twee weken een kleine 10.000 keer met dat nummer gebeld. (…) Dat komt neer op 10.000 keer € 0.75 in je casino account, en € 0.55 naar de provider. De telefoonrekening zal naar verwachting zo’n € 12.000 euro bedragen. € 5.000,- won ik en staat te wachten op uitbetaling totdat de telefoonrekening is betaald.’

Bij brief van 19 november 2013 heeft werkgever aan werknemer bericht dat iedere loonbetaling zal worden opgeschort in afwachting van het verrekenen van de schade met het loon. Werknemer is vervolgens van 19 november 2013 tot 18 december 2013 in een behandelinstelling behandeld voor zijn gokverslaving.

Bij brief van 10 januari 2014 heeft de gemachtigde van werknemer aan werkgever bericht dat, ondanks de ziekmelding op 18 november 2013, ten onrechte de bedrijfsarts niet was ingeschakeld. Werknemer maakt daarbij aanspraak op doorbetaling van zijn salaris en maakt bezwaar tegen de aangekondigde verrekening van de schade met zijn loon.

Bij brief van 15 januari 2014 is werknemer op staande voet ontslagen. Werkgever stelt dat werknemer na zijn ziekmelding meteen in een verslavingskliniek is opgenomen en daardoor voor werkgever niet bereikbaar was. Daarnaast had werknemer schade veroorzaakt door op kosten van werkgever te gokken, waarvoor hij aansprakelijk werd gehouden. De reden van het ontslag op staande voet was dat werknemer op grove wijze misbruik heeft gemaakt van de aan hem door werkgever ter beschikking gestelde telefoon. Op 16 januari 2014 heeft de gemachtigde van werknemer de nietigheid van het gegeven ontslag op staande voet ingeroepen.

Oordeel kantonrechter
Bij beschikking van de kantonrechter te Amsterdam van 10 maart 2014 is de arbeidsovereenkomst tussen partijen met ingang van 10 maart 2014 ontbonden, onder voorbehoud dat deze na 15 januari 2014 is blijven bestaan. Daarbij is door de kantonrechter geen vergoeding aan werknemer toegekend.

Bij vonnis van de kantonrechter te Amsterdam in kort geding van 23 april 2014 is de vordering tot doorbetaling van loon afgewezen. In hetzelfde kort geding is de vordering van werkgever tot betaling van de gemaakte telefoonkosten eveneens afgewezen.

Verzoek werkgever
Werkgever verzoekt de kantonrechter vervolgens in een vervolgprocedure om werknemer te veroordelen tot betaling van de door hem gemaakte telefoonkosten ad € 11.806,78 vermeerderd met € 6.792,58 schadevergoeding en € 4.253,74 aan studiekosten. Voornoemde bedragen zou werknemer verschuldigd zijn omdat hij onrechtmatig heeft gehandeld en tekort is geschoten in de nakoming van de arbeidsovereenkomst.

Verweer werknemer
Werknemer stelt dat werkgever het bedrag aan telefoonkosten niet heeft betaald en stelt dat aan het ontslag een dringende reden ontbreekt, omdat hij onder invloed van zijn verslaving heeft gehandeld.

Oordeel kantonrechter
De kantonrechter stelt vast dat werknemer – op rekening van werkgever – op oneigenlijke wijze gebruik heeft gemaakt van de door werkgever ter beschikking gestelde mobiele telefoon en overige communicatiefaciliteiten, hetgeen is aan te merken als een onrechtmatige daad. De kantonrechter overweegt echter dat er voldoende reden is om aan te nemen dat werknemer onder invloed van zijn verslaving heeft gehandeld en dat zijn gedrag hem daarom niet kan worden verweten. Relevant acht de rechter het oordeel van de verzekeringsarts, dat inhoudt dat werknemer op medische gronden arbeidsongeschikt is en een intensieve behandeling nodig heeft voor zijn gokverslaving. De kantonrechter oordeelt dat daarom derhalve niet van een dringende reden kan worden gesproken.

De kantonrechter oordeelt daarnaast dat het ontslag op staande voet niet onverwijld is gegeven. Na ontvangst van de factuur van T-Mobile, waarna de schade bekend was geworden – heeft werkgever immers nog vier weken gewacht met het geven van het ontslag. Deze periode acht de kantonrechter te lang om van een onverwijlde maatregel te kunnen spreken. De vordering tot terugbetaling van studiekosten wordt niet betwist, zodat deze wel wordt toegewezen.

Bron: Rechtbank Amsterdam, 26 januari 2015, ECLI:NL:RBAMS:2015:487

Deze bijdrage is geschreven door mr. Patrick Dijkstra.

Voor meer informatie over de uitspraak of over Van Diepen van der Kroef Advocaten: stuur een email naar mw. mr. Babs Dubois – Van Kleef Van Diepen Van der Kroef Haarlem, tel. 023 542 42 92.